Toen ik me aan het verbinden was met mijn ziel had ik op de Kleine Tiki in 2013 een intense verbondenheid met een ziel die al heel lang zwierf over de aarde. Hij had intens veel geduld, leefde in stilte. Wist zich verbonden met de sterren en planeten. Er schuilt een diep weten in hem. Hij wachtte op de tijd dat hij zijn ervaringen mocht gaan delen met de wereld. Hij leefde alleen, zonder zijn volk en was als verkenner naar de aarde gestuurd.  Dit was mijn eerste contact met mijn ziele wezen Uthula.

Tijdens een meditatie bij Jan Pieter in het medicijnwiel reisde ik naar de plek waar ik vandaan kwam. Daar hoorde ik vanuit het niets mijn naam roepen “Uthula” en weer mocht ik aangeraakt worden om een diepere verbinding te maken.

Het duurde nog wel een paar jaar voor Uthula er mocht en kon zijn.

Uthula betekend in de taal van de Zoeloe’s: zwijgen, maar ook geliefd kind/wezen.  Dit raakt mij diep, nog steeds. Ik draag het gevoel dat ik heel lang op aarde heb rond gelopen met een groot weten zonder dat ik dat kon delen met de mensen om me heen. Ik voelde me onbegrepen, het leek alsof ik nooit de goede woorden kon vinden om me uit te drukken, dit  zorgde er voor dat ik heel veel studeerde om dit gevoel van eenzaamheid het zwijgen op te leggen. Deze verbinding met mijn ziel het zwijgen opleggen bleek ondoenlijk, het is te groot, te mooi, te waardevol.

Wat ik hier leerde mijzelf te schenken: Hoe meer ik me verbind met wie ik werkelijk ben, hoe meer ik de zon kan voelen in mezelf en dit uit kan dragen..

Maar ook het zwijgen is een grote kracht en heeft een primaire rol in mijn liefde voor opstellingen en schilderen waarbij de stroom zwijgend tot stand komt. Woorden zijn vaak overbodig. Het enige wat nodig is, is vertrouwen op de stroom, vertrouwen dat er genoeg liefde is om alles te verbinden.